Chapter 9
CUT
ความเย็นของแอร์ไม่ช่วยให้ความร้อนของอีกคนที่บดเบียดร่างกายเข้ามาชิดกับผมเย็นลงเลยสักนิด เหงื่อกาฬผุดขึ้นทั่วใบใบหน้า สองขาของผมถูกแยกออกให้ตัวอีกคนแทรกเข้ามาอยู่ตรงกลางอย่างง่ายดายและตอนนี้ตัวผมเองก็ถูกอีกคนยกขึ้นนั่งบนเคาน์เตอร์ครัวเป็นที่เรียบร้อย
พี่มาร์คยังไม่ละริมฝีปากออกจากปากผมเลยสักนิดเมื่อไหร่ที่ลมหายใจผมใกล้จะหมดอีกคนก็จะผละออกและเริ่มต้นจูบใหม่ เป็นแบบนี้ซ้ำแล้วซ้ำอีกเหมือนกับมือเรียวของพี่มาร์คที่เลิกเสื้อผมขึ้นมาจนถึงคอพลางวนนิ้วสะกิดยอดอกที่ไม่เคยมีใครสัมผัสมาก่อนให้ผมหวิวๆ เล่น
“อ๊ะ..” พี่มาร์คปล่อยปากผมเป็นอิสระก่อนจะครอบริมฝีปากตัวเองลงบนหน้าอกผม ลิ้นร้อนสัมผัสกับตุ่มไตสีสวยทำเอาผมผวาแอ่นหน้าอกตอบรับสัมผัสอีกคนอย่างรวดเร็ว เหมือนอีกคนได้ใจก็ยิ่งใช้ลิ้นเลียวนรอบก่อนจะขบเบาๆ พอให้ผมกรีดร้องออกมาไม่เป็นภาษา
“ฮือ..พี่..พี่..พี่มาร์ค” ผมเรียกชื่ออีกคนซ้ำไปซ้ำมา มือของผมก็ไม่วายที่จะขยุ้มศีรษะนุ่มของคนตรงหน้าเพื่อระบายความเสียวซ่านที่แล่นพล่านไปทั้งตัว ความชื้นแฉะตรงหน้าอกค่อยๆ เลื่อนต่ำลงไปเรื่อยๆ ผมมองภาพตรงหน้าอย่างไม่วางตาเมื่อพี่มาร์คค่อยๆ ร่นกางเกงผมออกพร้อมกับชั้นในสีขาวทิ้งไป ผมรีบเอามือไปบังส่วนตรงนั้นที่มันชูชันบ่งบอกว่ามีอารมณ์ร่วมแค่ไหนทันที
“ไม่อายสิ” พี่มาร์คพูดเสียงกระเส่าพลางรวบมือทั้งสองของผมออกแทนที่ด้วยมือตัวเอง ความเสียวแล่นปราดตั้งแต่ปลายเท้าขึ้นถึงสมองเมื่ออีกคนจับมันแล้วกดนิ้วโป้งวนรอบหัวมันช้า สายตาพี่มาร์คมองมาเหมือนจะกินผมเข้าไปทั้งตัวนั่นทำให้ผมต้องหลบหน้าหันไปทางอื่น
“อือ..พี่มาร์ค..ม..ไม่เอาแล้ว” ผมครางห้ามอีกคนแผ่วๆ เมื่อมือของพี่มาร์ครูดขึ้นลงเร็วขึ้นเสียจนผมเผลอจิกเล็บใส่มือตัวเอง
“เจ็บก็จิกหลังพี่” พี่มาร์คจับมือผมไปโอบรอบคอตัวเองอีกครั้ง ผมซบหน้าลงตรงไหล่กว้างพลางหลับตาลงไม่อยากมองหน้าพี่มาร์คเพราะมันร้อน ร้อนเกินจะมองอีกคนได้
“อ๊ะ..อา..พ..พี่มาร์ค ..ส..เสียว” ผมบอกอีกคนเสียงกระเส่าก่อนจะจิกเล็บลงบนหลังกว้างผ่านเสื้อเชิ้ตสีขาว พี่มาร์คเร่งมือตัวเองอีกครั้งก่อนผมจะกระตุกเกร็งปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาเลอะมืออีกคน ผมลืมตามองช่วงล่างของตัวเองด้วยความรู้สึกว่างเปล่าก่อนที่จะรีบคว้าเสื้อที่วางอยู่ข้างๆ มาเช็ดมือพี่มาร์คทันที
“หึ..” เสียงพี่มาร์คหัวเราะทำให้ผมเริ่มมีความรู้สึกอายขึ้นมา
“...” ผมเงียบไม่กล้าพูดอะไรนอกจากเอาเสื้อที่เช็ดคราบของตัวเองมาปิดส่วนอ่อนไหวที่มันสงบลงแล้ว
“จะต่อไหมหรือพอแค่นี้” พี่มาร์คถามเสียงนุ่ม ผมรีบส่ายหน้าทันทีก่อนจะก้มหน้างุดไม่ยอมมองอีกคนที่กางแขนคร่อมตัวผมไว้กับเคาน์เตอร์ครัว
“ไม่เอาแล้ว..ผ..ผม..” พี่มาร์คหัวเราะเล็กน้อยก่อนจะยกมือขึ้นข้างที่ไม่เปื้อนมาลูบหัวผมเบาๆ
“เด็กน้อย” พี่มาร์คพูดแค่นั้นก่อนจะประกบปากตัวเองลงมาอีกครั้งไม่นานก็ผละออก
เหมือนเป็นเครื่องย้ำเตือนว่าอีกครั้งพี่มาร์คจะไม่ทำเพียงเท่านี้แน่นอน
-Talk-
ฝากกลับไปเม้นต์ที่เด็กดีด้วยนะคะ ♡
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น